Sleedoornlikeur

Vandaag heb ik een heel speciaal recept voor je: het recept voor huisgemaakte sleedoornlikeur van mijn oudtante. Zij woonde in een bosrijke omgeving en trok er regelmatig op uit om te plukken wat de natuur te bieden heeft. Haar sleedoornlikeur was in de familie wereldberoemd, en het recept komt uit haar kookboek dat ik nog steeds koester. 
Aan het einde van de zomer zijn de sleedoornbessen rijp. Rauw zijn ze niet erg smakelijk, ze hebben een wat wrange smaak. De smaak wordt beter na de eerste vorst. Heb je daar geen geduld voor of wil het niet zo opschieten met de vorst, dan is de vriezer een prima alternatief. 
Sleedoorn krijg je niet in de winkel, je zult er zelf op uit moeten trekken. De bessen zien eruit als kleine pruimen. Ze hebben een kleine pit. De struiken komen in Nederland veel voor, zelfs in Amsterdam is volop sleedoorn te vinden. 

Ingrediënten

Sleedoornbessen

Witte kandijsuiker

1 stokje kaneel

Wodka

geduld

Bereiding

Neem een glas of fles met een brede opening. Vul het glas voor ¼ met sleedoorn en voor ¼ met kandijsuiker. Doe het kaneelstokje erin en vul het glas op met wodka. Zet het op een lichte plek. 

Schud na een week goed om, zodat de suiker oplost en zich mengt met de wodka. Laat de likeur 4 tot 6 weken staan, schud af en toe om. Giet de likeur door een vergiet om de bessen eruit te filteren en vul in kleinere flesjes.